fbpx
X
July 12, 2016

Why Black Lives Matter Is Important to Iranian Americans

 

A letter is circulating among minority communities, seeking to explain why the Black Lives Matter movement is important to many first- and second-generation immigrants, many of whom are not Black themselves. It seeks to show that the roots of problems affecting Black communities are the same roots of many of our own troubles.

NIAC believes it important to share this within our own community — as many other immigrant and minority communities are sharing with themselves — in solidarity with Black Lives Matter. As Iranian Americans face our own issues and struggle to repeal the discriminatory laws that affect us, we must also look to those who have carried the weight of minority issues in this country for centuries and do our part to help.

نامه ای در حال حاضر میان جوامع اقلیتی آمریکا در حال چرخش است؛ این نامه به منظور توضیح دادن اهمیت بسیار جنبش “جان سیاهان مهم است” برای اعضای نسل اول و دوم مهاجر به آمریکا، اعضایی که اکثرا سیاه نیستند, نوشته شده. این نامه در این راستا نوشته شده که نشان دهد ریشه ی مشکلات جامعه سیاه پوست امریکا ریشه ی بسیاری از مسائل  دیگر جوامع, مانند جامعه ی ما نیز هست.

نایاک اعتقاد دارد که این نامه باید میان جامعه ی خودمان هم پخش شود- همان طور که در میان بسیاری از جوامع دیگر اقلیتی برای همبستگی با این جنبش به اشتراک قرار داده شده است. در همان حال که ما به عنوان ایرانیان آمریکایی با مشکلات بخصوص خودمان مواجه هستیم و باید قوانین تبعیض گرایی که ما را هدف میگیرد الغاء کنیم –  باید تا جایی که امکان دارد به آنهایی که برای قرن ها قربانی تبعیض نژادی بوده اند دست همیاری کنیم

Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmother:

We need to talk.

You may not have grown up around people who are Black, but I have. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my classmates and teammates, my roommates, my family. Today, I’m scared for them.

This year, the American police have already killed more than 500 people. Of those, 25% have been Black, even though Black people make up only 13% of the population. Earlier this week in Louisiana, two White police officers killed a Black man named Alton Sterling while he sold CDs on the street. The very next day in Minnesota, a police officer shot and killed a Black man named Philando Castile in his car during a routine traffic stop while his girlfriend and her four-year-old daughter looked on. Overwhelmingly, the police do not face any consequences for ending these lives.

This is a terrifying reality that some of my closest friends live with every day.

Even as we hear about the dangers Black Americans face, our instinct is sometimes to point at all the ways we are different from them. To shield ourselves from their reality instead of empathizing. When a policeman shoots a Black person, you might think it’s the victim’s fault because you see so many images of them in the media as thugs and criminals. After all, you might say, we managed to come to America with nothing and build good lives for ourselves despite discrimination, so why can’t they?

I want to share with you how I see things.

It’s true that we face discrimination for being Asian in this country. Sometimes people are rude to us about our accents, or withhold promotions because they don’t think of us as “leadership material.” Some of us are told we’re terrorists. But for the most part, nobody thinks “dangerous criminal” when we are walking down the street. The police do not gun down our children and parents for simply existing.

This is not the case for our Black friends. Many Black people were brought to America as slaves against their will. For centuries, their communities, families, and bodies were ripped apart for profit. Even after slavery, they had to build back their lives by themselves, with no institutional support—not allowed to vote or own homes, and constantly under threat of violence that continues to this day.

In fighting for their own rights, Black activists have led the movement for opportunities not just for themselves, but for us as well. Black people have been beaten, jailed, even killed fighting for many of the rights that Asian Americans enjoy today. We owe them so much in return. We are all fighting against the same unfair system that prefers we compete against each other.

When someone is walking home and gets shot by a sworn protector of the peace—even if that officer’s last name is Liang—that is an assault on all of us, and on all of our hopes for equality and fairness under the law.

For all of these reasons, I support the Black Lives Matter movement. Part of that support means speaking up when I see people in my community—or even my own family—say or do things that diminish the humanity of Black Americans in this country. I am telling you this out of love, because I don’t want this issue to divide us. I’m asking that you try to empathize with the anger and grief of the fathers, mothers, and children who have lost their loved ones to police violence. To empathize with my anger and grief, and support me if I choose to be vocal, to protest. To share this letter with your friends, and encourage them to be empathetic, too.

As your child, I am proud and eternally grateful that you made the long, hard journey to this country, that you’ve lived decades in a place that has not always been kind to you. You’ve never wished your struggles upon me. Instead, you’ve suffered through a prejudiced America, to bring me closer to the American Dream.

But I hope you can consider this: the American Dream cannot exist for only your children. We are all in this together, and we cannot feel safe until ALL our friends, loved ones, and neighbors are safe. The American Dream that we seek is a place where all Americans can live without fear of police violence. This is the future that I want—and one that I hope you want, too.

With love and hope,

Your children

دوستان و خانواده عزیز،

ما باید در باره موضوعی مهم گفتگو کنیم.

شاید شما تجربه زندگی در کنار افراد سیاه پوست را نداشته باشید، اما من در کنار آن ها بزرگ شده ام. سیاه پوستان بخش مهمی از  زندگی من را تشکیل می دهند.‌ آن ها دوستان، هم کلاسی ها، هم تیمی ها، هم خانه ها، و خانواده من هستند؛ و من امروز دلواپس و نگرانشان هستم.

تا امروز در ۲۰۱۶،  بیشتر از ۵۰۰ نفربه دست افسران پلیس  آمریکا  کشته شده اند. ۲۵٪ این افراد سیاه پوست هستند، در حالی که  سیاه پوستان فقط  ۱۳٪ جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند.  این هفته در لوییزیانا، دو پلیس سفیدپوست، یک مرد سی دی فروش به نام  آلتون استرلینگ را به ضرب گلوله کشتند. تنها پس از یک روز، پلیس در مینه سوتا مردی سیاه پوست  به نام فیلاندو کستیل را در ماشینش مورد هدف قرار داد و او را جلوی چشمان دوست دختر و دختر چهار ساله اش به قتل رساند. به طور معمول، پلیس هیچ مسئوليتی برای این قتل ها قبول نمی کند و افسران مسئول مجازات نمی شوند.

این حقیقت ترسناکی است که  بسیاری از دوستان نزدیک من به طور روزمره با  آن مواجه می شوند.

ما معمولا  نسبت به مشکلات سیاه پوستان و خطراتی که آن ها را تهدید می کنند بی توجهی می کنیم،  و می گوییم که ما با آن ها فرق داریم و به جای همدلی سعی می کنیم که  خودمان را ازحقایق دردناک زندگیشان دور کنیم. هنگامی که یک پلیس به  یک سیاه پوست حمله می کند، ما فرد سیاه پوست را مقصر می بینیم، زیرا  رسانه های نژاد پرستانه  سیاه پوستان را  به عنوان مجرم  و اراذل و اوباش به ما شناخته اند. ما با خود می اندیشیم که ما خودمان به سختی و بدون هیچ چیز به آمریکا آمدیم  و زندگی های خوبی ساختیم؛  چرا سیاه پوست ها هم همین کار را نمی کنند؟

من می خواهم دیدگاه خودم را درمورد این موضوع با شما در میان بگذارم.

این واضح است که  ما به خاطر ایرانی بودنمان در این کشور مورد  تبعیض قرار می گیریم. بعضی وقت ها مردم لهجه ی ما را مسخره می کنند یا به ما ترفیع درجه نمی دهند چون فکر می کنند ما به قدر کافی شایسته نسیتیم. بعضی وقت ها ما را  تروریست خطاب می کنند. ولی اکثر مواقع، وقتی که ما فقط سرمان به زندگی خودمان گرم است، کسی فکر نمی کند که ما جنایت کار یا خطرناک هستیم. افسران پلیس ما را به جرم زنده بودن و وجود داشتن به  قتل نمی رسانند.

واقعیت زندگی دوستان سیاه پوستمان با ما فرق دارد. بسیاری از مردم سیاه پوست  به عنوان برده و  بدون اراده خودشان به آمریکا آورده شدند. درطول قرون اخیر، سفید پوستان اروپایی  برای سود خودشان خانواده ها، جوامع و گروه های سیاه پوست را به تباهی کشانده اند. حتی بعد از پایان برده داری، سیاه پوستان مجبور شده اند به تنهایی و بدون هیچ حمایت دولتی برای خودشان زندگی تشکیل دهند.  آن ها از حق رای محروم بودند، نمی توانستند ملک بخرند، و به طور مداوم تحت تهدید به خشونت بودند. این خشونت تا این روز همچنان ادامه دارد.

فعالان جنبش حقوق سیاه پوستان نه تنها برای خود، بلکه برای ما هم مبارزه کرده اند. برای حقوقی که ما امروز داریم،  سیاه پوستان کتک خورده اند، به زندان رفته اند، و حتی کشته شده اند. ما زندگی امروزمان را در این کشور  مدیون آن ها هستیم. در این کشور، مبارزه ما هم علیه همان نظام  نژاد پرستانه و ناعادلانه ای است که  ترجیح می دهد ما  در برابر یکدیگر به رقابت بپردازیم.

وقتی یک انسان بی گناه به  دست افسرانی که سوگند صلح خورده اند به قتل می رسد، به همه ی ما حمله شده است. این حمله علیه امید همه ی ما  برای برابری و انصاف در قانون است.

به این خاطراست که من جنبش “جان سیاهان مهم است” (Black Lives Matter) را حمایت می کنم. بخشی از این حمایت، اعتراض به عقاید ضد سیاه پوستان در جامعه ایرانی و حتی خانواده ی خودم نیز هست.  این ها را از سر عشق به شما می گویم چون نمی خواهم این موضوع ما را از هم جدا کند.  از شما می خواهم که سعی کنید با خشم و غم و اندوه با پدران، مادران، و کودکانی که عزیزان خود را به خشونت پلیس باخته اند هم دردی کنید . از شما می خواهم که اگر من تصمیم می گیرم که اعتراض کنم، از خشم و غم و اندوه من حمایت کنید. از شما می خواهم که این نامه را با دوستان خود به اشتراگ بگذارید و از آن ها هم بخواهید که هم دلی کنند.

من به شما افتخار می کنم و تا ابد سپاسگزار فداکاری هایتان که موجب آمدنم به کشوری که همیشه با شما مهربان نبوده است هستم. برای زندگی من در این کشور، شما سختی ها و تبعیض آمریکایی را تحمل کرده اید تا من به رویای آمریکایی (The American Dream)  دست یابم.

امیدوارم که شما بتوانید به این  فکر کنید که این زندگی ایده آل، این رویای آمریکایی، نمی تواند فقط برای فرزندان شما وجود داشته باشد.همه ی  ما در مبارزه علیه تبعیض نژادی متحد هستیم. ما نمی توانیم احساس امنیت داشته باشیم، تا زمانی که همه دوستان، عزیزان و همسایگان مان بتوانند بدون ترس زندگی کنند.  در رویای من، همه می توانند در این کشور بدون ترس از خشونت پلیس زندگی کنند. این آینده ای ست که من می خواهم. امیدوارم که شما هم همین آینده را  بخواهید.

با سپاس،

فرزندان شما

For more information about the Letters for Black Lives campaign, visit LettersforBlackLives.com 

Back to top