واشنگتن دی سی – محقق ارشد نایاک، دکتر عسل راد، بیانیه زیر را درباره درگذشت استاد محمدرضا شجریان صادر کرد

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

در سالی که پر بود از چالش‌های بی‌سابقه و اخبار بد، خبر درگذشت استاد محمدرضا شجریان ضایعه‌ای بس ناگوار و ویرانگر است. شورای ملی ایرانیان امریکا (نایاک) به خانواده و فرزندان ارجمند استاد، بخصوص همایون شجریان که پا جای پدر گذاشته و همه ایرانیانی که سوگوار این فقدان بزرگند، عمیقاً تسلیت می‌گوید. شجریان که با عنوان «استاد» شناخته می‌شد، تنها یک خواننده اسطوره‌ای نبود. صدای منحصر به فرد او به فریاد عدالت‌طلبی ملت تبدیل شد؛ مبارزه‌ای که عمر آن به بیش از یک دهه رسیده است.

سیل پیام‌های تسلیت و ابراز احساسات ایرانیان سرتاسر جهان گواهی بر نبوغ بی‌نظیر و قدرت تأثیرگذاری او بر جامعه، فرهنگ و سیاست ایران است. او که در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد به دنیا آمد، در ابتدا قرائت قرآن را آموخت و سپس به فراگیری آوازخوانی کلاسیک با اشعار ایرانی پرداخت. موسیقی سنتی او در دوره‌ای عرضه شد که محبوبیت موسیقی پاپ روز به‌ روز بیشتر می‌شد، اما با این وجود او به بزرگ‌ترین خواننده ایرانی و شاید محبوب‌ترین هنرمند این سرزمین تبدیل شد.

شجریان که با نوای دلنشین و قدرتمند صدایش اشعار فردوسی، حافظ و مولانا را می‌خواند، توانست بخش‌های متنوع فرهنگ غنی ایران‌زمین و هویت پیچیده آن را با هم ترکیب کرده و آن را به نمادی از یک ملت تبدیل کند؛ نمادی که همه ایرانیان، از هر قوم و طبقه‌ای، بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و آن را بستایند. چه قبل و چه بعد از انقلاب ۵۷، تصنیف‌ها و آوازهای شجریان اغلب فریادی از عدالت‌طلبی، عزت و غرور ملی و آرزوی روزهای بهتر بود.

او که در جهان به صدای بی‌نظیرش مشهور بود، در دل نسل‌های مختلف مردم ایران جا داشت و بسیاری با صدای او بزرگ شدند. او تنها یک موسیقی‌دان نبود. اثرگذاری اجتماعی، سیاسی و فرهنگی او بر جامعه ایران را نمی‌توان از دستاوردهای هنری‌اش جدا کرد. طی چند دهه اخیر، در روزهایی که مردم ایران با دشواری‌های متعددی روبرو بودند، صدای شجریان آنها را با هم متحد می‌کرد. در روزهایی که همه مستأصل بودند، آواز او به ما یادآوری کرد باید به آمدن سحر امیدوار باشیم.

«ای خدا، ای فلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن»