میرحسین موسوی ، روایت 14 سال زندان خانگی و سلامت از دست رفته

آیا میرحسین موسوی از امکانات درمانی برخوردار است؟

میرحسین موسوی در چهاردهمین سال از حبس خانگی خود برای بار چندم به بیمارستان منتقل شد.سایت کلمه در هفته اخیر و در شرح وضعیت جسمی میرحسین موسوی در ۴۸ ساعت بستری بودن او در بیمارستان، نوشت: «میرحسین موسوی به دنبال درمان‌های سرپایی و روتین گذشته، دچار عارضه حساسیت شدید دارویی شده است در حالی که داروی مصرف شده در این نوبت درمان، سال‌های قبل هم ایجاد حساسیت کرده بود. تشدید عوارض خطرناک و ایجاد وضعیتی بحرانی در ادامه درمان، در نهایت منجر به انتقال ایشان به بیمارستان گردید.»

کلمه نام بیمارستان یا مرکز درمانی را که موسوی در آن بستری است، اعلام نکرده اما نوشته است که هم اکنون وضعیت او «تحت نظر پزشکان معتمد کنترل شده» و همچنان لازم است که او «جهت ادامه فرایند بهبودی، تحت کنترل و نظارت و درمان باشد».

هم چنین اردشیر امیرارجمند، مشاور ارشد میرحسین موسوی و عضو پیشین ستاد تبلیغات او در انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ اعلام کرد که شرایط سلامتی آخرین نخست وزیر ایران «نگران‌کننده» بوده، اما از دیشب «رو به بهبودی نسبی» دارد. امیرارجمند در صفحه کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: «همه شئونات زندگی زندانیان اختر از جمله سلامت آنها در دست زندانبانان بی‌کفایتِ تحت امر حاکم جبار است. آنچه می‌گذرد نوعی شکنجه مستمر به قصد خاموش ساختن تدریجی آنهاست. فرافکنی “مسئولیت” نیز همچنان ادامه دارد.»

کما این که گفته می شود که هم اکنون وضعیت میرحسین موسوی تحت نظر پزشکان معتمد کنترل شده و لازم است که او جهت ادامه فرآیند بهبودی، تحت کنترل و نظارت و درمان باشد.

اما در همین حال آذر منصوری، رییس جبهه اصلاحات پس از اعلام خبر وضعیت وخیم میرحسین موسوی نوشت: «پس از اطلاع از بیماری مهندس موسوی⁩ بلافاصله در تماس با نزدیکان، پیگیر حال ایشان شدم و در جریان روند بیماری قرار گرفتم. خانواده و به خصوص خانم رهنورد در این دو روز شرایط سختی را سپری کرده اند. حالشان بهتر است، اما نگرانیم.»

میرحسین موسوی ایستادگی و مقاومت در حبس خانگی 

اما ماجرای میرحسین موسوی و حبس و حصر او چه دلیلی دارد؟
میرحسین موسوی، نخست‌وزیر پیشین ایران و یکی از رهبران «جنبش سبز»، از ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ تاکنون در حبس خانگی به‌سر می‌برد. این حبس پس از دعوت وی و مهدی کروبی، دیگر رهبر جنبش سبز، برای برگزاری راهپیمایی در حمایت از اعتراضات مردمی در کشورهای عربی، به‌ویژه تونس و مصر، انجام شد.

حکومت ایران این دعوت را به‌عنوان اقدامی برای دامن زدن به ناآرامی‌های داخلی تفسیر کرد و او را به همراه همسرش، زهرا رهنورد، بدون برگزاری محاکمه رسمی، به حصر خانگی برد. این اقدام به دلیل مواضع موسوی و کروبی در قبال اعتراضات انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ و انتقاد از نتایج انتخابات و سیاست‌های حکومت انجام شد.

تاریخ دقیق حصر خانگی موسوی و رهنورد روشن نیست. آن چه مشخص است از ۲۷‌ بهمن‌ماه سال ۱۳۸۹ ارتباط آن دو به طور کامل با بیرون قطع می‌شود. از این پس به مدت دو هفته روشن نیست که دقیقا چه اتفاقی افتاده است. در این فاصله گزارش‌هایی ضد و نقیض از محل نگهداری موسوی و رهنورد منتشر می‌شود. شماری از سایت‌های مخالف و حتی حامی دولت وقت خبر دادند که موسوی، رهنورد و کروبی به زندان پادگان حشمتیه منتقل شده‌اند؛ زندانی با “درجه بالای امنیتی” که اداره آن با تایید سازمان زندان‌ها به ارتش واگذار شده بود.

عذرخواهی نمی کند و از درمان محروم است

در سال‌های گذشته از چهره‌های سیاسی پیگیر حصر رهبران جنبش سبز، نقل شده که شرط رفع حصر عذرخواهی و بازگشت از مواضع پیشین است. 

حتی آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، در دیدار با گروهی از دانشجویان در سال ۹۲ گفته بود کسانی که در انتخابات سال ۸۸، “اردوکشی خیابانی” کردند، “چرا عذرخواهی نمی‌کنند؟”
این مطالبه چندین بار مطرح شده، ولی موضع‌گیری مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در بزنگاه‌های سیاسی، نشان داده که آنها بر سر موضع قبلی خود هستند و شکاف آنها با حکومت حالا فراتر از مسائل انتخابات سال ۸۸ است. آنها در بیانیه‌ها و پیام‌های سالهای اخیر خود، با به چالش کشیدن رهبری آیت‌الله خامنه‌ای،‌ شخص او را مسئول ناکامی‌ها، مشکلات و نارضایتی‌های مردم می‌دانند. 

در یک نمونه، مهدی کروبی، که دست‌کم ۱۰ نامه و بیانیه رسمی در دوران حصرش نوشته، بعد از ساقط شدن هواپیمای اوکراین توسط موشک‌های سپاه، نامه سرگشاده‌ای خطاب به رهبر جمهوری اسلامی نوشت و گفت از نظر او، آیت‌الله خامنه‌ای هیچ یک از شرایط و صفات احراز مسئولیت رهبری را بر اساس قانون اساسی ندارد و به نظرش وضعیت اسف‌بار کشور، نتیجه سوء مدیریت و دخالت‌های بیجای رهبر جمهوری اسلامی در تمامی امور کشور است.

میرحسین موسوی نیز در بیانیه‌ای که بعد از اعتراض‌های آبان سال ۹۸ منتشر کرد، رفتار ماموران حکومت در قبال معترضان را «جنایت آشکار» خوانده و خواهان معرفی و محاکمه علنی «آمرین و مباشرین» سرکوب مردم شده بود.

او نوشته بود که «ماموران و تیراندازان آبان ۹۸ نمایندگان یک حکومت دینی» بودند و «فرمانده کل قوای» آن ها «ولی فقیه با اختیارات مطلقه» است.

زهرا رهنورد نیز در پی رخدادهای سیاسی و محدودیت‌های قضایی و اجتماعی، در دفاع از حقوق بشر و مسائل زنان موضع‌گیری کرده و از مقامات ایران خواسته که «از سرنوشت دیکتاتورها درس» بگیرند.

صراحت این سه نفر در موضع‌ خود، باعث شده که شرایط حبس خانگی آن ها در همین بزنگاه‌ها هر بار سخت‌تر شد. به‌عنوان نمونه بعد از نامه آقای کروبی به آیت‌الله خامنه‌ای، محدودیت‌های او دوباره تشدید شد و پسرش حسین کروبی، بازداشت و بیش از دو ماه در زندان ماند.

میرحسین موسوی و سابقه جدی بیماری و بی توجه ای حکومت 

درباره میرحسین موسوی که همواره به شدت آزار و اذیت وی ادامه داشته به خصوص این که میرحسین موسوی 83 ساله از همان ابتدای حصر نیز مشکلات قلبی جدی داشته است.

اکنون اما با وجود تغییراتی نسبی در شرایط حبس این دو چهره شاخص جنبش سبز، آن چه بیش از هر چیز موجب نگرانی است، وضعیت جسمی آن ها است. کما این که زهرا رهنورد در طول ماه‌های اول بازداشت حدود ۱۴ کیلو از وزن خود را از دست داد و میرحسین موسوی نیز تا کنون دو بار به بیمارستان منتقل شد.

در سال 1391 یعنی تنها دو سال پس از دکترعلی شکوری راد، پزشک متخصص و اعضای جبهه مشارکت درباره مراحل درمان موسوی به کلمه گفته بود که:«آقای موسوی آنژیوگرافی شده و در یکی از رگ‌های قلب که تنگ شده بود، استنت گذاشتند و آن را بالن زده و باز کردند و تا امروز که من از طریق پزشکان معالج در جریان روند درمانی ایشان قرار گرفتم همچنان تحت نظر بودند.»
وی در آن زمان تصریح کرده بود که مشکلات قلبی آخرین نخست ‌وزیر ایران در چند ماه اخیر به وجود آمده و گفته بود که«ظاهرا آقای مهندس در دو سه ماه اخیر مشکلاتی پیدا کرده بودند و نیاز به اقدامات درمانی داشتند که انجام شده و شاید می شد زودتر هم انجام شود و اگر هم زودتر انجام می شد حتما با پروتکل پزشکی ایشان سازگارتر بود.»

اخطار سازمان های جهانی نسبت به سلامت میرحسین موسوی

در شهریور سال 1391 اما سازمان گزارشگران بدون مرز در بیانیه‌ای به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران هشدار داد که مسئول جان میرحسین موسوی و دیگر روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران زندانی است که با وضعیت سلامت شکننده همچنان در بازداشت بسر می‌برند.
در بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به این که بیماری میرحسین موسوی بیش از هر چیز از عوارض بازداشت او است، تصریح شده بود که: «وی باید به فوریت آزاد شود. ما به رهبر جمهوری اسلامی یادآور می‌شویم که سلامت و جان این رهبر سیاسی را در خطر قرار ندهد.»

گزارشگران بدون مرز هم چنین در آن زمان با تاکید بر این که بازداشت‌های خودسرانه و مخفی نگاه داشتن محل بازداشت زندانیان سیاسی، نقض فاحش قوانین بین‌المللی است، می‌افزاید: «این روش از مصادیق بارز ناپدید کردن اجباری است. مسوولان حکومت ایران به شکل نظام‌مند این روش‌ها را علیه روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران بکار می‌گیرند.»

هم چنین در سال 1390 و یعنی یک سال پس از آغاز حصر بود که محمود موسوی، برادر میرحسین موسوی به وب‌سایت کلمه و در پاسخ به سوالی در مورد وضعیت سلامتی این رهبر مخالفان گفت: «ما در شرایط خاص و پیچیده ای هستیم و بر اساس شرایط مجموعه میرحسین و خانواده و مجموعه مسائل، این حق را به ما بدهید که نسبت به وضعیت میرحسین و کل اوضاع حساس باشیم.» وی با اشاره به اینکه همه “شرایط و مسایل” امکان انتشار در رسانه‌ها را ندارد افزود: مسائلی امنیتی و داخلی ما را برای اظهارنظر محدود می‌کند.

در واقع به نظر می رسد حتی در این سال ها تلاش شده که اخبار سلامت میرحسین موسوی نیز سانسور شود.

اما این پایان راه نبود و سه سال پس از آغاز زندان خانگی و این بار در سال 1392 بود که سایت کلمه خبر داد میرحسین موسوی در میان نیروهای امنیتی برای معاینات پزشکی به بیمارستان قلب تهران رفت. بر اساس این گزارش، وضعیت جسمی میرحسین موسوی و نیز نتایج آزمایشات خوب و عادی گزارش شده و همچنین گزارش شد که خانم رهنورد در حضور پرسنل و کادر بیمارستان به نیروهای امنیتی به محرومیت از دیدار با دختران خود اعتراض کرده است.

در همان زمان منابع بیمارستانی بارها اعلام کردند که پروتکل های استاندارد پزشکی درباره بیماری میرحسین موسوی رعایت نمی‌شود. این در حالی است که بیماری وی پیش از زندان خانگی سابقه نداشته است.

هم چنین با توجه به شرایط جسمی زهرا رهنورد و میرحسین موسوی، خانواده این دو همراه جنبش سبز خواستار انتشار بولتن سلامت این دو همراه زندانی و معاینه مستمر توسط پزشک شناخته شده و قابل اطمینان خانواده و همچنین امکان تماس مستمر و ارتباط منظم و همچنین رفع هرگونه سخنان تهدیدآمیز از جانب ماموران شده اند.

پیش از این نیز و در سال 1391 نیز شورای هماهنگی راه سبز امید برای رفع نگرانی افکار عمومی خواستار آن شده بود که پزشک مورد اعتماد میرحسین موسوی، وی را معاینه و بولتن رسمی وضعیت سلامت آقای موسوی را به طور رسمی و منظم منتشر کند و در اختیار همگان قرار دهد.

5 بار بستری شدن در بیمارستان و بحران جدی  تنها در 4 سال اول حصر

روند بستری شدن به دلیل مشکلات قلبی درباره میرحسین موسوی اما ادامه داشت و در اردیبهشت سال 1393 یعنی در چهارمین سال زندان خانگی بود که این بار در شرایط اضطراری میرحسین موسوی به بیمارستان منتقل شد.

در آن زمان گفته شد که میرحسین موسوی در حالی با تدابیر امنیتی به بیمارستان منتقل شده  که چند ماه قبل پزشکان خواستار اقدام عاجل برای بازیابی توان قلب وی شده بودند، اما مسئولان امنیتی در این زمینه تعلل کردند.

در همان زمان نیز گفته شده بود که زندانبانان و آمران حصر میرحسین موسوی در ماه‌های اخیر نه تنها در رسیدگی به وضعیت پزشکی وی تعلل کرده‌اند، بلکه از ارائه اطلاعات و پرونده پزشکی وی به خانواده نیز خودداری می‌کنند.
به گفته پزشکان، میرحسین موسوی چندین ماه بود که نیاز به عمل آنژیو قلب دارد و همچنین در همان زمان نیز دچار نوسان فشار خون و از ناحیه کلیه نیز با مشکلاتی رو به رو شده است.

خبر سایت کلمه در اسفند سال 1392 نیز که گفته بود «پیش از عید نوروز میرحسین موسوی برای چند ساعت به بیرون از محدوده حصر برده شد تا با توجه به نوسانات شدید فشار و علائم سرگیجه، برای انجام سونوگرافی و بررسی عروق مغز و کلیه‌اش تحت آزمایش‌های تشخیصی قرار گیرد. اما از نتیجه این آزمایش‌ها هنوز خبری در دست نیست» از جمله همین موارد بی توجه ای به وضعیتی بود که قلب و روند درمان میرحسین موسوی را وارد شرایط بحرانی کرده بود.

در آن زمان هم چنین گفته شده بود که انتقال میرحسین موسوی به بیمارستان بدون اطلاع دخترانش بوده و این نشان از وخامت اوضاع و شرایط اورژانسی این زندانی نظام جمهوری اسلامی داشت.

در این بین باید توجه داشت که 10 اردیبهشت سال 1393 زهرا موسوی، دختر میرحسین موسوی نیز با ابراز نگرانی از وضعیت پدرش در صفحه فیسبوک خود نوشته بود که «تمام برنامه بیمارستان و… با همه تاخیر غیر قابل قبول ،تشخیصی بود نه درمانی برای درمان مشکلاتی جدی و حال بابا بد خیلی بد … خطر ها همه به قوت و شدت باقی است و ما بینهایت نگرانیم و دستمان به مدد ظالمین و یا بی‌توجه ها کوتاه … و پدر و مادر هم از درمان و مراقبت پزشکی، محروم ما میخواهیم عجله نکنیم ولی به گرفتگی قلب و استرس‌ها نمی توانیم بگیم عجله نکنن.»

اما روند بی توجهی به درمان میرحسین موسوی بار دیگر این رهبر محصور جنبش سبز را راهی بیمارستان کرد و او در 29 شهریور سال 1393 این بار برای جراحی فوری چشم به بیمارستان منتقل شد.

سال های حصر و بارها بستری شدن در بیمارستان

روند شدت گرفتن بیماری در مورد میرحسین موسوی 83 ساله اما در طول یک دهه بعد بارها ادامه یافت و همواره این مساله که به سلامت آنان بی توجه ای شده نیز مورد توجه بود.

کما این که در سال های 1394 ، 1395 و 1397 بارها اخباری درباره بستری شدن میرحسین موسوی در بیمارستان منتشر شد.
بعدتر اما مشخص شد از سال 1398 و بعد از بیانیه شدید الحن موسوی درباره وقایع آبان ماه همان سال روند درمان میرحسین با مشکلات جدی تر مواجه شد.

در آبان سال 1399 اما مشخص شد که میرحسین موسوی و زهرا رهنورد به کرونا مبتلا شده اند.

در آبان سال 1402 نیز بار دیگر میرحسین موسوی به دلیل مشکلات قلبی در بیمارستان بستری شد.

هم چنین در 12 اسفند سال 1402 گفته شد که میرحسین موسوی به دلیل بروز برخی علائم از جمله بی‌حالی و تب، بعد از ظهر امروز به یکی از مراکز درمانی منتقل شده و تشخیص اولیه نیز ابتلای وی به ویروس فصلی آنفولانزا است و برخی آن را به ابتلا برای بار دوم به کرونا تعبیر و ابراز نگرانی کردند.
در همان زمان نیز گفته شد که «موسوی از یک هفته پیش تب بالا و بی‌حالی شدید داشته، درمان دارویی متناسب بیماری نبوده و تب کنترل نشده و روز جمعه در پی تداوم وضعیت این چند روزه و افزایش نگرانی، مهندس موسوی به بیمارستان منتقل می‌شود.»

در واقع به نظر می رسد بحران عدم رسیدگی به وضعیت سلامت میرحسین یک روند عمدی و هدفمند و سیستماتیک در همه سال های اخیر بوده است.
روندی که به نوعی تلاش داشت مسولیت حذف فیزیکی یکی از مهم ترین چهره های مخالف علی خامنه ای را بیماری جلوه دهد.

داروی اشتباهی ، ادامه حصر و عدم رسیدگی کافی به میرحسین موسوی 

اما آخرین خبر از بستری شدن میرحسین موسوی مربوط به صبح روز 13 آذر سال جاری بود.
صبح روز 13 آذر اما خبری منتشر شد که در پی آن گفته شد میرحسین موسوی، به دنبال درمان‌های سرپایی و روتین گذشته، دچار عارضه حساسیت شدید دارویی شده که در نهایت منجر به انتقال او به بیمارستان شده است.

البته بعدتر گفته شد که وضعیت میرحسین موسوی تحت نظر پزشکان معتمد کنترل شده و لازم است که او جهت ادامه فرآیند بهبودی، تحت کنترل و نظارت و درمان باشد.
اما درباره آخرین نوبت بستری شدن میرحسین موسوی نیز نکته شاید این باشد که میرحسین موسوی به دنبال درمان‌های سرپایی و روتین، دچار عارضه حساسیت شدید دارویی شد و همین داروی مصرف شده در این نوبت درمان، سال‌های قبل هم ایجاد حساسیت کرده بود. یعنی دارویی بار دیگر برای میرحسین موسوی استفاده شد و او را برای دستکم به دو روز کما برد که مشخصا نباید برای وی تجویز می شد.

به نظر می رسد با توجه به این که در بهمن ماه سال جاری حصر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد وارد پانزدهمین سال می شود ؛ باید به روند درمان و بی توجه ای حصر کنندگان به سلامت میرحسین بیشتر از همیشه توجه شود.