ترجمه مطالب به زبان فارسی

ایران شاهد افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها است؛ روندی که بیانگر الگوی گسترده‌تری از سرکوب سیاسی و نقض حقوق بشر محسوب می‌شود. گزارش‌های اخیر درباره پرونده‌های افراد سرشناسی همچون پخشان عزیزی، احمدرضا جلالی، بهروز احسانی و وریشه مرادی، در کنار آمار تکان‌دهنده سازمان ملل متحد، تصویری تاریک از دستگاه قضایی ایران و اتکای فزاینده آن به مجازات اعدام ارائه می‌دهد. پخشان عزیزی، متولد ۵ شهریور ۱۳۶۳ (۲۷ اوت ۱۹۸۴) در مهاباد، فارغ‌التحصیل رشته مددکاری اجتماعی با گرایش آسیب‌شناسی اجتماعی از دانشگاه‌های تهران،

مرگ غیرمنتظره و تراژیک نویسنده، روزنامه‌نگار و طنزپرداز برجسته ایرانی، ابراهیم نبوی، نوری تلخ بر تاثیرات روانشناختی عمیق غربت اجباری انداخت. بر اساس گفته‌های خانواده او، نبوی چند روز پیش در آمریکا خودکشی کرد؛ در حالی که از دلتنگی وطن غرق شده بود. دختران او اظهار داشتند که در دهه‌ی گذشته، پدرشان از افسردگی و دلتنگی عمیق برای ایران رنج می‌برد و نتوانست با اقامت اجباری خود در دیار بیگانه آشتی یابد. آن‌ها به طور دردناکی بیان کردند که او

آن چنان شیفته روزنامه نگاری بود که  پیش از ورود به مقطع پیش دانشگاهی به اداره آموزش و پرورش رفت و تغییر رشته داد تا آخرین سال دبیرستان (پیش دانشگاهی) را در رشته علوم انسانی درس بخواند و  بتواند در آزمون سراسری همین رشته شرکت کند و از راه تحصیل روزنامه نگاری  در دانشگاه به سمت رویاهایش برود.  سرانجام در مهرماه سال ۱۳۸۸  پس از قبولی در آزمون سراسری به عنوان دانشجوی این رشته در دانشگاه علامه طباطبایی تهران ثبت

غروب روز سیزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۲  وقتی ماموران برای دستگیری پدرش به خانه شان هجوم آوردند؛ او هیجده ساله بود.  آن روز ماموران پدرش را برای همیشه از خانه جدا کردند و چند ماه بعد خانه را از خانواده گرفتند. پدرش را به اوین بردند و پس از یک دوره بازجویی و شکنجه های سخت و سنگین وی را به زندان گوهردشت منتقل کردند. پاییز آن سال از بهارش هم تلخ تر بود. این تلخی، روز دهم مهرماه سال

آخرین روز تابستان امسال شنبه بود. آن روز حوالی ساعت نه شبِ سی و یکم شهریورماه سال 1403 بار دیگر شهر «طبس»که بزرگترین شهرستان ایران است و لقب عروس کویر را داراست، سوگوار شد.  اگرچه حادثه انفجار معدن زغال سنگ در معدن شرکت «معدنجو»ی این شهر، یازدهمین حادثه مرگبار در شش ماه نخست سال جاری بود اما کشته شدن قریب پنجاه نفر ازکارگران که ده ها نفر ایشان پس از انفجار، ابتدا در تونل محبوس شده و بعد مدتی دچار

نامش در شناسنامه «محمدعلی» است ولی همه جا خودش را جمال معرفی می کند. «جمال عاملی» شاعر و فعال سیاسی و مدنی چپ گرا یکی از متولدین دهه شصت است. او بیست و چهار فروردین ماه سال 1363 در محله «سرچشمه» تهران و در خانواده ای شلوغ و سنتی به دنیا آمد و قد کشید.  پدرش روحانی بود اما کاری با سیاست نداشت. پدرش مردی بود که با علوم مذهبی، سنت های جاری و امورات خانوادگی  همه وقتش را پر

او در بهار سال ۱۳۵۸  تحصیل را نیمه کاره رها کرد و از آمریکا به وطن بازگشت. بهشتی شیرازی که با کمک برادر بزرگتر یک سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به ایالات متحده رفته بود، پس از اخذ دیپلم و آغاز تحصیلات دانشگاهی در رشته «مردم شناسی» تنها چند ماه پس از پیروزی انقلاب به کشور بازگشت تا در شکل گیری و تحقق آرمان های انقلابی اش نقش آفرینی کند. او که در سال های نخست پس از پیروزی

صدور و اجرای احکام اعدام در ایران همچنان ادامه دارد و نه تنها محکومان به قتل و جرایم مرتبط با مواد مخدر بلکه زندانیان سیاسی را نیز در بر می گیرد. کمتر از یک ماه پس از محکومیت فعال کارگری شریفه محمدی به اعدام، اعدام اخیر کامران شیخه و صدور حکم اعدام برای فعال مدنی و زندانی سیاسی کُرد پخشان عزیزی نگرانی فعالان حقوق بشر را تشدید کرده است. کامران شیخه، زندانی کرد اهل سنت که در پرونده عضویت در