ترجمه مطالب به زبان فارسی

نامش در شناسنامه «محمدعلی» است ولی همه جا خودش را جمال معرفی می کند. «جمال عاملی» شاعر و فعال سیاسی و مدنی چپ گرا یکی از متولدین دهه شصت است. او بیست و چهار فروردین ماه سال 1363 در محله «سرچشمه» تهران و در خانواده ای شلوغ و سنتی به دنیا آمد و قد کشید.  پدرش روحانی بود اما کاری با سیاست نداشت. پدرش مردی بود که با علوم مذهبی، سنت های جاری و امورات خانوادگی  همه وقتش را پر

او در بهار سال ۱۳۵۸  تحصیل را نیمه کاره رها کرد و از آمریکا به وطن بازگشت. بهشتی شیرازی که با کمک برادر بزرگتر یک سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به ایالات متحده رفته بود، پس از اخذ دیپلم و آغاز تحصیلات دانشگاهی در رشته «مردم شناسی» تنها چند ماه پس از پیروزی انقلاب به کشور بازگشت تا در شکل گیری و تحقق آرمان های انقلابی اش نقش آفرینی کند. او که در سال های نخست پس از پیروزی

صدور و اجرای احکام اعدام در ایران همچنان ادامه دارد و نه تنها محکومان به قتل و جرایم مرتبط با مواد مخدر بلکه زندانیان سیاسی را نیز در بر می گیرد. کمتر از یک ماه پس از محکومیت فعال کارگری شریفه محمدی به اعدام، اعدام اخیر کامران شیخه و صدور حکم اعدام برای فعال مدنی و زندانی سیاسی کُرد پخشان عزیزی نگرانی فعالان حقوق بشر را تشدید کرده است. کامران شیخه، زندانی کرد اهل سنت که در پرونده عضویت در

۲۱ ام اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۵ در شهر آبادان متولد شد و ۵۶ سال بعد در همین تاریخ، روز ۲۱ اردی بهشت ماه سال ۱۴۰۱ در تهران دستگیر و روانه زندان شد. او در خانواده‌ای زحمت کش و پرجمعیت به دنیا آمد. پدرش نگهبان شرکت نفت بود و خانواده اش در محله احمد آباد آبادان سکونت داشتند. او نهمین فرزند مادری بود که به صورت مستمر برای بهبود معشیت ده فرزندش خیاطی می‌کرد تا بتواند کمی به اقتصاد خانواده کمک

ضیاءالدین نبوی که رفقا و دوستان او را ضیا صدا می کنند را البته که بخش بزرگی از فعالین سیاسی و دانشجویی کشور به خوبی می شناسند.فعال دانشجویی و سیاسی که سال ها طعم زندان را چشیده و حالا نیز بار دیگر در زندان اوین محکومیت خود را سپری می کند. سیدضیاءالدین نبوی چاشمی متولد سال ۱۳۶۲ در قائمشهر است و این  زندانی سیاسی سابق، در رشته مهندسی شیمی در سال ۸۱ وارد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل شد و از

عبدالله مومنی و مبارزه از دوران دانشجویی تا فعالیت سیاسی در سمت مشاور میرحسین موسوی  کمتر کسی در عرصه سیاسی ایران ممکن است فعال بوده باشد یا دوران دانشجویی را در دهه های ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ در ایران گذرانده و سودای سیاست به سر داشته باشد و نام عبدالله مومنی را نشنیده باشد. شاید مهم ترین دوران فعالیت عبدالله مومنی را باید حضورش به عنوان فعال دانشجویی در تحکیم وحدت و ریاست دفتر تحکیم وحدت و سخنگویی ادوار

تبعید سعید مدنی به زندان دماوند و آن هم در حالی که هیچ حکمی درباره چنین تبعیدی وجود نداشت را شاید بتوان یکی دیگر از رفتارهای بی قانون در نظام قضایی جمهوری اسلامی دانست اما حقیقت این است که این رفتار و مشابه آن که به معنای مجازات کل خانواده به جای تنها فقط یک شخص زندانی است ابدا در کارنامه جمهوری اسلامی نادر و یا حتی کم نبوده است و مشابه این رفتار بارها از سوی جمهوری اسلامی رخ

در مسیر مبارزه برای حقوق بشر در ایران ، آزادی سپیده کاشانی و طاهر قدیریان از زندان اوین در روز سه شنبه ۲۱ فروردین، لحظه نادری از آرامش و شادی است. این خبر که به‌طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و تصاویری مبنی بر آزادی آنها منتشر شد، یک روز پس از آزادی همکارانشان نیلوفر بیانی و هومن جوکار است. این چهار فعال محیط زیست مدتها زیر سایه اتهامات جاسوسی زندانی بودند و اکنون پا به جهان گذاشته اند

«حقوق بشر خواهی» و مبارزه با مصادیق نقض مفاد مندرج در «اعلامیه جهانی حقوق بشر» و میثاقین،  در جغرافیای خاورمیانه یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کارها جهان است. او یکی از مدافعان حقوق بشر در ایران است. فردی که می توان صفت «افشاگری» را هم به اغلب فعالیت های رسانه ای و کوشش های حقوق بشر خواهانه اش افزود.  او فعال سیاسی،کنشگر مدنی، روزنامه نگار، مدافع حقوق بشر و شهروندی کوشا در دفاع و پاسداری از حقوق هموطنانش